ค้าขาย หมายถึง ก. ทํามาหากินในทางซื้อขาย.
ก. ชอบหาเรื่องขึ้นโรงศาล.
ก. กระทำการใด ๆ เพื่อสำเร็จความใคร่ในทางกามารมณ์ของผู้อื่นอันเป็นการสำส่อนเพื่อสินจ้างหรือประโยชน์อื่นใด.
(โบ) ก. ออกแสดง เช่น บค้าอาตม์ออกรงค์. (ตะเลงพ่าย), มีมือถือดาบกล้าอวดค้าค้าคําราม. (ม. คําหลวง กุมาร).
(โบ) ก. ออกแสดง เช่น บค้าอาตม์ออกรงค์. (ตะเลงพ่าย), มีมือถือดาบกล้าอวดค้าค้าคําราม. (ม. คําหลวง กุมาร).
น. ง่ามต้นไม้ที่กิ่งใหญ่กับลำต้นแยกกัน, คบ หรือ คาคบ ก็เรียก.
น. ส่วนของร่างกายที่สุดขากรรไตร อยู่ใต้ปาก, ราชาศัพท์ว่า พระหนุ.
น. โรคติดต่อที่เกิดจากเชื้อไวรัสทําให้ต่อมนํ้าลายบริเวณใต้หูอักเสบแล้วบวม.